Keshan (of Kashan) ligt in nabijheid van de woestijn en wordt omringd met dorre landschappen. Reeds in de 16de en 17de eeuw was de stad wereldberoemd voor haar fijne zijden stoffen en geknoopte tapijten die vervaardigd werden in de hofmanufacturen van de Safaviden.
De kwaliteiten evenaarden het werk uit Isfahan, zodanig dat er rond vele historische stukken uit deze periode twijfel heeft bestaan over de herkomst, Isfahan of Keshan?
Onder Shah Abbas (1587-1629) bereikte de productie een ongeëvenaard hoogtepunt.
Beide steden, Isfahan en Keshan zouden hard te lijden hebben onder de Afghaanse invasie van 1722. De meeste werkplaatsen werden gesloten.
Er kwam pas een heropleving van de producties op het einde van de 19de eeuw. In zijn boek “The Persian Carpet” schrijft Cecil Edwards: “In zo ver ik het kan vaststellen, zijn er geen tapijten uit de 18de en 19de eeuw in onze musea of privéverzamelingen die met zekerheid kunnen toegewezen worden aan Keshan.”
Zoals in vele steden, werden nieuwe ateliers opgericht onder het bewind van de Qajaren. De tentoonstellingen van Wenen en Parijs op het einde van de 19de eeuw brachten voor het eerst islamitische kunst in de kijker en het werd een nieuwe rage om oosterse tapijten te integreren in de verfijnde decoratie van elke respectabele burgerwoning.