Deze kilim werd geweven door de Bakhtiari nomaden. De Bakhtiari verblijven in de vlakten van Khuzestan, rond Shushtar (Oost-Iran). In de zomer trekken ze door het Zagrosgebergte richting Chahar Mahal, ten westen van Isfahan, waar ze hun veestapel laten grazen. De Bakhtiari leven in een erg onherbergzaam gebied waar tot voor kort geen wegen of moderne communicatiemiddelen voorhanden waren. Hun faam hebben ze te danken aan een karaktervolle en authentieke productie. Kelims werden geweven voor eigen gebruik. Daarom zijn er vandaag weinig van hun weefsels te vinden in goede staat.

Voor- en achterkant zijn verschillend. Dit komt door de techniek die gebruikt is waarbij de inslag terugkeert door zich in de andere kleur te grijpen.
Voor de ketting gebruikten ze meestal ongetint kamelenhaar, af en toe ook lichtblauw katoen. De kleuren zijn niet zo sprankelend als die van hun naburige stam, de Qashqa’i. Het weefsel is erg los en er is geen stevige boord voorzien. Het lichte en dunne weefsel is eigenlijk ongeschikt voor een zwaar gebruik maar toch gebruikten de Bakhtiari ze dagelijks. Wanneer de kilim versleten was, maakten ze gewoon een nieuwe.