Iraans Koerdistan strekt zich uit langsheen de Turkse en Iraakse grens, en kent als voornaamste produktieplaatsen Sanandaj (Senneh) en Bidjar (Gerous).
Naast dit grensgebied vinden we grote delen van de Koerdische bevolking terug in enclaves in alle uithoeken van het land (gebied rond Veramine, Qazvin, Kermanshah,…).
De Koerden uit het gebied van Quchan (provincie Khorassan) onderscheiden zich door een rijke en gevarieerde tapijtproductie.
Het gaat vooral om kleine stukken met schitterende kleuren die door hun geometrische motieven en frisse tonen doen denken aan de Kaukasische tapijten. Dit geldt dan zeker voor de oudere stukken; in de nieuwere productie is eerder de Turkmeense invloed waarneembaar.
Een deel van de Koerdische bevolking in Khorassan is er al aanwezig van de tijd van de Safaviden, terwijl andere stammen er pas in de loop van de 19de eeuw arriveerden. Hun deportatie hiernaartoe kende verschillende oorzaken:
• Gedwongen volksverhuizing van Kaukasische Koerden na de Ottomaanse invasie van 1576
• Gedwongen uitwijzing wegens politieke redenen door Shah Abbas rond 1600. Hij wilde loyale ethnieën naar opstandige regio’s verplaatsen om zo een sterk centraal gezag te hebben tegenover de subversieve elementen in sommige moeilijk te controleren gebieden.
• Soms werden lokale opstanden in de kiem gesmoord door een deel van de bevolking uit te wijzen.