In tegenstelling tot de meeste Turken of Perzen die hun tapijten veeleer als wand- of vloerbescherming gebruiken, benutten de Tibetanen de tapijten als bed of zitplaats.
De tapijten werden gelegd op dikke rieten matten of op enkele lagen vilt. Daarop zaten de Tibetanen meestal in kleermakerszit. In traditionele Tibetaanse interieurs stonden wel kasten en opbergdozen maar geen ander meubilair.
Tibetaanse wol is ideaal voor tapijten: stevig, flexibel en glanzend. Spinnen gebeurt door mannen en vrouwen ofwel met een hangende klos ofwel door het rollen over de dijen.
Knooptechniek is het lussenweefsel waarbij de lussen op een stokje werden gewonden om weer tussen de inslagdraden te worden verwerkt.
Tapijten waren voor huishoudelijk gebruik en werden geknoopt op een smal horizontaal weefgetouw zonder houten structuur. De kettingdraden werden gehecht aan een beugel die zich achter de wever bevond. Dit maakte smalle panden die nadien werden samengenaaid.