Bidjar is een klein stadje, centraal gelegen in Iraans Kurdistan op een afstand van ongeveer 200 km van Hamadan. De tapijtproductie strekt zich hier uit over verschillende dorpen in de omgeving, en het onderscheid wordt, tot vandaag toe, nauwelijks gestipuleerd.
Ook al kenmerken tapijten die op een wollen stramien geknoopt worden zich dikwijls door een zekere graad van soepelheid, toch tonen de Bidjars zich bijzonder zwaar van structuur. Dit verschijnsel vindt zijn oorsprong in de manier van werken van de knopers : telkens zij een rij knopen gelegd hebben, wordt deze herhaaldelijk aangeslagen met een zware metalen kam.
Eén van de meest opmerkelijke tekeningen die in de streek van Bidjar gemaakt werden, was ongetwijfeld de ‘Triclinium’ ; als het ware vier tapijten verenigd in één stuk : de kelleghi, de mian farsh en twee kénaré (respectievelijk een brede loper, een hoofdtapijt en twee smalle lopers). Dit was doorgaans de klassieke opstelling in de ontvangstzalen. De ‘Triclinium’ (eigenlijk een slecht gebruikte term uit de oudheid die terugslaat op een bank die langs drie zijden een tafel omsluit) brengt zo de oplossing voor een coherente samenkomst.


Bidjar is een klein stadje, centraal gelegen in Iraans Koerdistan op een afstand van ongeveer 200 km van Hamadan. De tapijtproductie strekt zich hieruit over verschillende dorpen in de omgeving, en het onderscheid wordt, tot vandaag toe, nauwelijks gestipuleerd.
Ook al kenmerken tapijten die op een wollen stramien geknoopt worden zich dikwijls door een zekere graad van soepelheid, toch tonen de Bidjars zich bijzonder zwaar van structuur. Dit verschijnsel vindt zijn oorsprong in de manier van werken van de knopers: telkens zij een rij knopen gelegd hebben, wordt deze herhaaldelijk aangeslagen met een zware metalen kam.